Sejm konwokacyjny i trzej regimentarze
W lipcu 1648 roku na tle powstania Chmielnickiego trwa sejm konwokacyjny zwołany przez prymasa Macieja Łubieńskiego. Ten sędziwy już prymas przejął władzę jako interrex po śmierci króla Władysława IV. Faktyczną władzę sprawuje jednak kanclerz wielki koronny Jerzy Ossoliński. Jest to pierwszy sejm po nastaniu bezkrólewia i poprzedza wolną elekcję. Głównym celem sejmu konwokacyjnego jest ustalenie kandydatów do władzy, a także czasu i miejsca elekcji. Na sejmie konwokacyjnym zostają również zatwierdzeni trzej regimentarze, którzy będą dowodzić wojskiem koronnym. Są to:
- wojewoda sandomierski książę Władysław Dominik Zasławski-Ostrogski
- podczaszy koronny Mikołaj Ostroróg
- chorąży koronny Aleksander Koniecpolski.
Pierzyna, Łacina, Dziecina i klęska pod Piławcami
"pierzyna, łacina, dziecina".
Jerzy Ossoliński zdaje sobie sprawę z braku doświadczenia regimentarzy, ale taki stan rzeczy mu sprzyja. Nie chce on wykończyć Kozaków, a jedynie trzymać z daleka i negocjować, ponieważ mieli być jeszcze potrzebni podczas planowanej wojny z Turcją.
Gdy jednak do Chmielnickiego powrócą Tatarzy, we wrześniu 1648 roku dojdzie do bitwy pod Piławcami. Po świetnym początku, w polskim obozie wybuchnie przesadzona panika na wieść o nadejściu ordy (a przybyło jedynie ok. 4 tysięcy Tatarów pod dowództwem Krym Gireja). Regimentarze, a z nimi całe wojsko, uciekną w popłochu, zostawiając tabory i broń. Łupem Kozaków i Tatarów padnie cały obóz, a klęska wojsk polskich pod Piławcami zostanie określona "hańbą plugawiecką". Chmielnicki ruszy dalej i dotrze aż do Zamościa, skąd wyśle list na sejm elekcyjny, opowiadając się za Janem Kazimierzem i wróci na Ukrainę.
- Biernacki W., Żółte Wody - Korsuń 1648, Bellona, 2004
- Wilamowski M., Wnęk K., Zyblikiewicz L. A., Leksykon Polskich Powiedzeń Historycznych, Znak, 1999
Obraz w nagłówku: "Bohdan Chmielnicki"; Wikimedia Commons
0 Komentarze