Historia białej sukni ślubnej nie jest tak długa, jak mogłoby się wydawać. O tradycji białej sukni ślubnej mówi się, jakby była tak stara, jak sama koncepcja małżeństwa. Jednak popularność białej sukni ślubnej ma w rzeczywistości mniej niż 200 lat. Do końca XIX wieku suknie ślubne miały mnóstwo kolorów, a nawet wzorów, jak paski czy kratka. Chociaż nie była pierwszą królewską panną młodą, która wbrew zwyczajom założyła białą suknię ślubną, to królowa Wiktoria stała się prawdziwym wyznacznikiem trendów, a moda na białe suknie ślubne przetrwała do dzisiaj. Oto krótka historia białej sukni ślubnej.
Rzymskie tuniki
W starożytnym Rzymie panny młode nosiły białą tunikę. Kolor biały reprezentował czystość, symbolizując przejście kobiety do zamężnej rzymskiej matrony. Był również kojarzony z Westą, boginią-dziewicą ogniska domowego, domu i rodziny, której służyły kapłanki odziane w charakterystyczne białe szaty. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego biały strój małżeński wyszedł z mody. Od średniowiecza do połowy XIX wieku większość panien młodych zakładała po prostu swoją najlepszą suknię, jaką miała lub kupowała nową, którą po ślubie mogłaby dalej nosić.
 |
| Biała tunika w starożytnym Rzymie |
Kolorowe suknie ślubne w średniowieczu i epoce nowożytnej
W średniowieczu i w epoce nowożytnej śluby mniej uważano za romantyczny ideał, a bardziej za polityczny związek między rodzinami, zwłaszcza wśród wyższych klas społecznych. W rezultacie suknie ślubne z tego okresu miały odzwierciedlać pozycję społeczną panny młodej. Jeśli rodzina miała wysoką pozycję społeczną panna młoda była ubrana w drogie, bogato zdobione tkaniny w różnych kolorach. Popularne były odcienie niebieskiego, ponieważ reprezentowały czystość, ale panny młode w średniowieczu nosiły suknie ślubne również w czerwonych, żółtych, zielonych i innych kolorach.
Jeśli panna młoda była wystarczająco zamożna, by kupić na tę okazję nową sukienkę, zwykle wybierała taką w swoim ulubionym kolorze. Panny młode, które miały niższą pozycję społeczną, starały się naśladować wygląd elity, ale musiały zadowolić się kupnem sukni z tańszych tkanin lub w dniu ślubu ubierały swoją najlepszą suknię. W większości przypadków suknie te były czarne, gdyż ciemniejsze kolory łatwiej było zachować w czystości.
 |
| Ślub Filipa II Śmiałego i Małgorzaty Flamandzkiej w 1369 roku |
Przed początkiem XIX wieku biel była postrzegana jako kolor niepraktyczny i nierozsądny pod względem finansowym. Masowa produkcja tekstyliów z czasem obniżyła koszty tkanin, jednak koszt uszycia sukni pozostawał wysoki. Dlatego suknia ślubna służyła jako najlepsza suknia jeszcze wiele lat po ślubie, więc kobiety marzyły nie o białych sukienkach, ale o sukienkach z wyszukanymi kolorami i wzorami.
Produkowane masowo tkaniny wzorzyste były stosunkowo niedrogie, a zatem dostępne dla wielu konsumentów z klasy średniej. W tamtych czasach biel nie była popularna jeszcze z jednego powodu - wraz z czernią była używana do żałoby.
 |
| Niebieska suknia ślubna w średniowieczu na obrazie z początku XVI wieku |
Królewskie białe suknie ślubne
Filippa z Anglii była pierwszą znaną księżniczką, która założyła białą suknię na ceremonię ślubną w 1406 roku, kiedy w wieku 12 lat poślubiła Eryka Pomorskiego i została królową Danii, Norwegii i Szwecji. Maria I Stuart, królowa Szkotów, również wybrała biel na ślub w 1558 roku z Franciszkiem, przyszłym królem Francji. W tym czasie we Francji kolor biały był kolorem żałoby, ale królowa nalegała, ponieważ był to jej ulubiony kolor. Społeczeństwo uznało to za zły omen, co się wkrótce spełniło - w 1560 roku król zmarł z powodu infekcji ucha. Tradycja białych sukni ślubnych nie była popularna aż do 1840 roku, kiedy królowa Wiktoria wyszła za mąż za księcia Alberta.
Biała suknia ślubna królowej Wiktorii
Kiedy 21-letnia królowa Wiktoria poślubiła księcia Alberta 10 lutego 1840 roku, stała się ikoną mody swoich czasów. Wybrała białą suknię z angielskiego jedwabiu Spitalfields, z głęboką falbanką z honitonowej koronki i kwiecistym nakryciem głowy. W ten sposób na zawsze zmieniła modę ślubną i wpłynęła na prawie dwa stulecia ślubnego stylu. Wybór koronki Honiton przez Wiktorię miał wypromować i ożywić lokalny przemysł koronkarski w Devon. Właściwie to wybór tej koronki wpłynął na kolor sukni.
Podczas gdy współczesna tradycja każe wierzyć, że biel jest kolorem czystości, suknia Wiktorii była biała w dużej mierze dlatego, że był to odcień, który najlepiej eksponował delikatność koronki. W połowie XIX wieku biel nadal była kolorem żałoby, więc modna królowa Wiktoria zakładając białą suknię na swój ślub z księciem Albertem spotkała się z krytyką, podobnie jak Maria, królowa Szkotów.
 |
| Portret królowej Wiktorii w dniu ślubu |
Ceremonia, która odbyła się w Kaplicy Królewskiej Pałacu św. Jakuba, była szeroko komentowana przez dziennikarzy z całego świata. Przyszłe panny młode zwróciły uwagę na białą suknię królowej Wiktorii i tym samym rozpoczęła się historia białych sukni ślubnych, jaką znamy. Noszenie białej sukni ślubnej stało się raczej oznaką bogactwa i statusu niż dziewictwa. W przeciwieństwie do czasów obecnych, wtedy suknie ślubne były noszone kilka, kilkanaście razy, nawet królowa Wiktoria ubierała ją na inne imprezy.
Moda na białe suknie ślubne
Biały długo był postrzegany jako kolor dla bogatych, bardziej pokazujący bogactwo niż dziewictwo. Wynikało to z faktu, że w tamtym okresie utrzymanie białej sukni w czystości pochłaniało dużo pieniędzy. Jednak sytuacja zaczęła się zmieniać wkrótce po zakończeniu II wojny światowej. Po wojnie dobrobyt i pragnienie normalności spowodowały boom na wesela, gdy powracający żołnierze i ich narzeczone "rzucili się" do ołtarza.
Śluby stały się wielkim biznesem. Białe suknie ślubne były bardziej dostępne i ludzie z klasy średniej zaczęli naśladować wygląd bogatych, a coraz więcej osób pokochało nowatorski pomysł zakupu sukni ślubnej tylko na dzień uroczystości. Biel wyglądała również dobrze na wczesnych czarno-białych fotografiach lub w odcieniach sepii. Pojawiły się czasopisma skierowane do narzeczonych i otwarto sklepy skupiające się wyłącznie na strojach ślubnych.
Centralną częścią tego rytuału stały się noszone niegdyś wyszukane białe suknie. Hollywood zaczęło przedstawiać w swoich filmach panny młode w białych sukniach w dniu ślubu. Stworzono obraz idyllicznego wyglądu kaplicy i kiedy wszyscy zobaczyli to na dużym ekranie, zapragnęli to naśladować. Gdy białe suknie zyskały popularność na weselach, zyskały także nową symbolikę — kolor biały, oprócz bogactwa, zaczął oznaczać czystość i niewinność. Kiedy w 1981 roku księżna Diana przeszła do ołtarza w swojej wspaniałej jedwabnej tafcie w kolorze kości słoniowej i koronkowej sukni, miejsce białej sukni ślubnej w historii utrwaliło się.
 |
| Biała suknia ślubna księżnej Diany |
***
Królowa Wiktoria zażądała, aby nikt inny poza jej druhnami nie nosił bieli, ustanawiając w ten sposób zarówno królewską tradycję druhen w białych sukniach, jak i prawdopodobnie najświętszy nakaz kodeksu ubioru ślubnego.
Obraz w nagłówku: Ślub królowej Wiktorii i księcia Alberta - autorstwa George Haytera.
0 Komentarze